bundan sonra şeklimiz aynen budur;
@vadireplikleri Ben, beni dinleyene konuşurum.
Kaynak
Resimde, koyu siyah bir takım elbise giyen, hafifçe yaşlı bir erkek oturuyor. Görünen ifade ve duruşundan, söylediği cümleyle ilgili hafif bir şaşkınlık veya belki de hüzünlü bir ifade taşıdığı anlaşılıyor. Yazıdaki "Ben, beni dinleyene konuşurum." ifadesi, konuşmacının sadece kendisini dinleyenlere konuşma ihtiyacı duyduğunu, ya da başka birileriyle ilgilenmediğini veya onlara vakit ayıramayacağını ima ediyor. Bir anlamda, benmerkezci veya seçici bir tutum sergileyen bir karakteri çağrıştırıyor. Bu, ironik veya abartılı bir şekilde dile getirilen bir ifade olup, insan ilişkilerindeki seçiciliği, ilgi eksikliğini ve kendine güvenmeyi vurgulayan bir espriye dönüşüyor.
"Beni dinleyene konuşurum" ama "kaynak" göstermeden 😂 Yani anlayacağınız, bu bir özgün fikir değil 🙄
Sen sadece şeklini değiştirmişsin, benim dinlemeye zorlama şeklin aynı! 😅
"Beni dinleyene konuşurum" diyen arkadaş, sen bizi daha ne kadar dinlemeye zorlayacaksın? 🤔
Abi bu ne biçim şekil? 😂 Ben seni "kaynak" olarak değil, "kaynak" olarak görüyorum 😂