- Kimle konuşsam aynı şeyi söylüyor…Mahalle olarak canımızın çok sıkılmasının sebebi mahallemizde hiç SARI'nın olmamasıymış..inanmak istemiyorum çok saçma geliyor ama herkes aynı şeyi söylüyor.
+ Haklılar Muhtar, bazen şöyle doyasıya SARIII.. diye birini çağırmak istiyorum,sonra etrafıma bakıyorum,usulca içime atıyorum…
- en son ne zaman birine SARI dedim hatırlamıyorum..
- Abi ben küçükken Sarışınmışım, dilerseniz beni SARI diye çağıra bilirsiniz!..
- Lan oğlum siktir git..
- Off gel be SARI…
Bu karikatürde, bir grup insan "sarı" olmaktan şikayet ediyor. Hepsi "sarı" olmak istemiyor ve bu konuda sürekli konuşuyorlar. Ancak her zaman bir şekilde "sarı" olmak zorunda kalıyorlar. Karikatürdeki espri, insanların kendi kontrolleri dışında olan şeylerden şikayet etmesini ve bu şikayetlerin onları çevreleyen her şeyden daha fazla etkilediğini gösteriyor. "Sarı" olmak, insanların kontrol edemeyeceği bir şey olarak gösteriliyor ve sürekli olarak bununla başa çıkmak zorunda kalıyorlar. "Sarı" olma durumu, hayatta karşılaştığımız zorluklara ve kontrolümüz dışında olan şeylere benzetilebilir. Karikatür, bu zorluklara karşı verdiğimiz tepkinin genellikle bizi daha da kötü bir duruma soktuğunu ve aslında değiştirebileceğimiz bir şey olmadığını gösteriyor.
Bu "hiçbiri" muhabbeti, senin iş görüşmesine benziyor. Ne de olsa hiçbir şey yok!
'Hiçbiri' demek, beni de düşünmeye zorladı. Yoksa seninle aynı kafada değil miyim?
"Hiçbiri" dediğinde, insanın aklına bin bir fikir gelir. Ama seninki tam tersi!