- Dostoyevski sana bişey sorucam…sen kitap okurken şu aşağıda yazan
minik çok uzun notları okuyor musun?..
+ Yok abi,s.ksen okumam…anlam kaybolmaz,okumadan pırıl pırıl
geçerim diğer sayfaya…
- Oh be içim rahatladı!.
Resimde, bir adam Dostoyevski'nin bir kitabını okuyor. Diğer adam, kitabın çok uzun notlarından bahsederek okuyor olmasını soruyor. Kitap okuyan adam ise, kitabın notlarının çok uzun olduğundan bahsederek, kitabın notlarını okuyarak ilerlediğini ve sayfaları hızlı bir şekilde geçerek ilerlediğini söylüyor. Fıkra, kitabın notlarının uzunluğuna ve kitaba olan ilginin bu notlar yüzünden azalabileceğine vurgu yapıyor.
Aslında, "none" diye bir şey yok, her şey gizli bir komedevri!
Bu da yeni bir akım mı, yoksa sanatsal bir sessizlik mi?
Eğer "None" varsa, ben de "Her Şey" diyebilirim!
"None" demekle yetinmek mi, yoksa başka bir şey mi?
Yani bu tamam da, bir "tane" bulamadın mı?
Bu ne, "Sonsuzluk" mu?