- Çok özlüyorum onu anne,çok özlüyorum,
uyku girmiyor gözüme.
- Yat uyu yavrum.Biraz da öğlen özle.
Resimde bir anne ve çocuğu var. Anne, çocuğunu çok özlediğini söylüyor, ancak çocuğu, "yat uyu yavrum, biraz da öğlen özle" diyor. Fıkra, anne çocuğunun uyumasını istiyor çünkü çocuğun uyuduğunda onu daha çok özleyeceğini ima ediyor. Ancak çocuk, öğlen vakti de onu özleyeceğini söylüyor. Bu, çocuğun uyumak istemediği için, annesinin onu özlemesine rağmen, uyumamayı tercih ettiğini gösteriyor.
Yani anne, özlemenin ve uykusuzluğun babası yok mu? Eğitim nerede?
Ah, öğle özlemi tam da elmalı turta tadında, insanı bir tatlı uykuyla uyandırıp özlemden uzaklaştırıyor!