TECÂVÜZ ADASI "Akşam oldu mu bizim içimize Ermeniler gelirdi. 150 tane kadar kadın içinden 10-11 tanesini seçip götürürlerdi. Sabaha kadar bu kadınlara tecavüz ederlerdi. Bu kadınlar öyle olurdu ki kan revan içinde kalır, bırakıldıklarında bacaklarını gere gere yatar, oturamayacak durumda kalırlardı" diye anlatan Seher'i... Defalarca tecavüze uğrayan 7 yaşındaki Fatma ve 9 yaşındaki Güfaz'ı... Zorla götürülürken kendilerini köprüden Mermit Çayı'na atan iki taze gelin; Zahide ve Fatma'yı... Derviş Efendi'nin, gözleri önünde tecavüze uğrayan kızları Hayriye ve Şadiye'yi... Ağzına balta sapı büyüklüğünde bir kazık çakılan, dili koparılıp bu kazığın üstüne çivilenen 70 yaşındaki Gevaş müftüsünü...(tanık ifadelerinden) AKDAMAR KİLİSESİ YANİ TECAVÜZ ADASI! Birinci Dünya Savaşı sırasında Van’ın Zeve Köyü’nün bütün halkı, kadın, çocuk ve yaşlı demeden, Ermeniler tarafından öldürülmüştü. Bununla yetinmeyen Ermeniler kentte, kadınlara toplu halde ahlaksızca tecavüzde bulunmuş, mallarına ve ziynet eşyalarına el koymuştu. Rusya, savaştan çekilirken, elindeki bütün silah ve cephaneyi Ermenilere bırakmıştı. Silahlanan Ermeni çeteler, Doğu Anadolu’yu adeta kan gölüne çevirmişti. İşte bu katliamlardan Van da nasibini almıştı. GÖL KIRMIZIYA BOYANDI! Kente giren Ermeniler, karşılarına çıkan herkesi kurşuna dizmişti. Can derdine düşen silahsız köylüler, Van Gölü’ne doğru kaçmaya başlamıştı. İşte o anda Van ile Akdamar adası arasında taşımacılık yapan vapurlar imdatlarına yetişmişti. Çaresiz halk, Ermeni zenginlere ait bu vapurlara doluşmuştu. Asıl katliam da burada yaşanmıştı. Vapur, gölün tam ortasına gelince Ermeniler, Türk erkeklerini vahşice katledip cesetlerini suya atmıştı. Kadınlar ise Akdamar’a götürülmüş, ömürlerinin sonuna kadar Ermenilerin tecavüzüne uğramıştı. İşte bu sebeple Akdamar Adasının adı tarihe tecavüz adası olarak geçmiştir ... Ermeni Soykırımı yoktur aksine Ermenilerin yaptığı katliamlar ve tecavüzler vardır. Atatürkün kapattığı bu kiliseyi akp tamir edip ayine açtı



Kaynak

Fotoğrafta, muhtemelen Ermenistan veya çevresindeki bir bölgede, tarihi bir kilise (bazilika) ve etrafında oturan insanlar görünüyor. Kilise binası, doğu mimarisinin özelliklerini taşıyor. İnsanların kıyafetleri, 1900'lerin başı veya 20. yüzyılın ilk yarısına işaret ediyor. Fotoğrafın tonu ve kalitesi eski bir fotoğrafın kopya/reprodüksiyon olduğunu gösteriyor. Fotoğraftaki şaka, oldukça yaygın bir "eski zamanlar şakası" olup; gerçekten o döneme ait, giyinmiş insanların, günümüzde de yaygın olarak giyilen kıyafetleri giymiş gibi göründükleri gerçeğiyle alay ediyor. Fotoğrafın tarihi bağlamı içinde, giyim tarzlarının günümüzden farklılığını vurguluyor ve biraz nostaljik bir gönderme yapıyor. Görüntüyle zaman farklılıkları vurgulanıyor.