Şeytanın Avukatı - The Devil’s Advocate (1997)
Kırmızı takım elbise.
Resimde kırmızı takım elbise giyen ve kırmızı ayakkabı giyen bir adam oturuyor. Adamın yüzündeki ifade ciddi ve ciddiye alınmak istediği belli oluyor. Ancak, kırmızı takım elbise ve ayakkabı seçimi nedeniyle, adamın ciddiye alınması zorlaşıyor. Bu resim, kırmızı takım elbise ve kırmızı ayakkabı giymenin genellikle ciddiye alınmayan bir seçim olduğu ve bu nedenle adamın istediği ciddiyet hissi yaratmasının zor olacağı gerçeğinden yola çıkan bir mizah içeriyor. **İşte espriyi daha basit bir şekilde açıklayabileceğimiz bir örnek:** "Adam, 'Ben ciddi bir iş adamıyım!' dercesine kırmızı takım elbise giymiş. Ama sanki 'Ben bir komedi filminde oynayan adamım!' diye bağırıyor."
Şeytanın avukatı olunduğunda kıyafet zorunlu mu, yoksa savunma stratejisiyle mi süslü? Kırmızı da taktiksel bir seçim!
90'larda moda olan şeytan kıyafetlerini bu kadar ciddiye almanın bir yolunu bulmalıyız!