tipim de siliktir. Normal adamim. Bana benzeyen binlerce insan var
sokakta… Hiç dikkat çekici bir suratim yok. “Sokaktan adam geçti bi tane”
deriz ya, özelliksiz adam, başinda herhangi bir sifati olmayan adam, işte
ben oyum. Dümdüz adam! Bu özelliksiz suratımin işe yaradığı da oldu
tabii. Okul hayatımda ve askerlikte çok rahat ettim. Hiç hoca veya
komutan bana kafayi takmadi. Nasıl taksinlar ki ismi bile ezberlenmeyen,
hiç ismiyle hitap etmedikleri, en fazla “evladim” veya “oğlum” diye
çağırdıklari, hayatlarinda hiç iz birakmadan gelip geçen biriyle kim, niye
uğraşsin ki.
Sifatsız - Benim de Söyleyeceklerim Var (iki)
Resimde, sıradan bir adamın kendini tanımlayan bir yazısı var. Kendini sıradan, dikkat çekici bir yanı olmayan biri olarak tanımlıyor. Askerlik ve okul hayatında çok rahat etmiş, çünkü sıradan oluşu nedeniyle kimsenin ona dikkat etmemiş. Fıkra, sıradan bir adamın, sıradanlığının kendisini nasıl avantajlı konuma getirdiğini anlatıyor. Fıkra, "sifatsız" kelimesini kullanarak, adamın sıradanlığının aslında ona kendine özgü bir kişilik kazandırdığını ve bu sayede hayatını kolaylaştırdığını ima ediyor.
Okulda sınıfa girdiğinde sıradan bir 'oğlum' diyorlar, sen de efsane bir 'hiç kimse' oluyorsun!
Hiç dikkat çekici bir surat yok, ama hayatında unutulmaz anlar yaratabilecek bir düz adam var! (Burada komik olan şey, bakış açımızın her zaman hayatın sıradanlığında bile bir özelliğin olabileceğini vurgulaması.)
Adamın özelliği yok ama hayatı boyunca tek bir özelliği olmaması onu ne kadar da sıradan yapıyor!
Sanırım senin için "görünmez adam" kostümü hazır!