"Yolda iki arkadaşimla beraber yürüyorduk - güneş batyor- du derin bir melankoliye boğuldum Birdenbire gökyüzü kan kırmızı oldu...

“Yolda iki arkadaşimla beraber yürüyorduk - güneş batyor-
du derin bir melankoliye boğuldum Birdenbire gökyüzü
kan kırmızı oldu durdum ve korkuluklara dayandım, kendi
mi korkunç yorgun hissediyordum şehrin ve lacivert
fiyortun üstündeki gökyüzünde kan ve kılıç gibi asıli duran,
alev gibi yanan bulutlara baktm Arkadaşlarim yürümeye
devam ettiler Ben olduğum yerde anksiyete içinde titreme
ye başladım ve doğadan yükselen muazzam ve sonsuz bir
çığlık sesi duydum.”

Edvard Munch


Yorumlar

Henüz bişi yazılmamış