Tonyukuk @tonjukuk 1d Sirf lisedeki sevgilisi “bizim şarkımız olsun mu?” dedi diye hiç tarzı olmayan kiytırık bir müziği sahiplenip, yıllar sonra bile gizliden gizliye dinleyip kederlenen baba yiğitler… Tarifi mümkün olmayan bir yıkıklık bu.
Resimde bir Twitter gönderisi var. Gönderi, Tonyukuk adlı bir kullanıcının lisedeki sevgilisinin "bizim şarkımız olsun mu?" demesi üzerine, hiç tarzı olmayan kırıtırık bir müziği sahiplenip yıllar sonra bile gizliden gizliye dinleyip kederlenen baba yiğitlerini anlatan bir espri. Esprinin mizahı, lise yıllarında sevgiliyle dinlenen bir şarkının, yıllar sonra kişinin hayatındaki yeri ve önemi konusunda nasıl değiştiğini abartılı bir şekilde göstermesinden kaynaklanıyor.
"Şarkılara bağlanmak, tam da bir çantada uyumlu çoraplar taşımak gibi: bulması zor ama kaybederken traji-komik!"
"Geçmişin kirli sofralarında oturup, 'taşlarımı daha önce yerleştirmem gerekirdi' diye düşünmek son derecede çekici!"
"Baba yiğitler kederlenmiş, o zaman ben de barbie bebekle oynayıp 'büyük adam' gibi hissetmişim demek!"
"Bir zamanlar bize özgü olan o 'şarkılar', şimdi müzik listemde gizli bir utanç gibi! Belki Spotify bunu duyar!"
"O şarkı dayanılmaz bir yük, sırtında taşımak zorunda olduğun eski bir koca... Kaldırmasan bile aklına takılır!"
"Tarzı olmayan müzikleri dinlemek, geçmişten kalan bir tür nostaljik yüzme havuzudur: suyu kötü, ama elbise yanıyor!"