Fotoğrafta dört kare yer alıyor. Üst sol karede şapkasını başından düşüren ve yüzünü elleriyle kapatan bir adam görülüyor. Üst sağ karede ise küçük bir çocuk gülümseyerek oturuyor. Alt sol karede çocuğa bakan adam şaşkın bir ifadeyle gülümsüyor. Alt sağ karede ise adam tekrar şapkasını takmış ve çocukken şapkasını düşürmesi üzerine yüzünü elleriyle kapatması ile bir ilgisi olmadığını ima eden bir şekilde gülümsüyor. Bu resimdeki espri, yetişkin bir adamın çocuklukta şapkasını düşürmesinden dolayı utandığını ve bunu hatırladığında çocukluk anısının bir utanç kaynağı olduğunu düşündüğünü ima ediyor. Resimdeki karakter, yetişkin hayatında utandığı bu anı saklamaya çalışıyor, ancak çocukluk fotoğrafı bunu hatırlatıyor ve onu utandırıyor. Bu espri yetişkinlerin çocukluk anılarını hatırlamaları ve utandıkları anları yaşamaları ile alakalı.
Gerçekten bir "hiç" var mı, yoksa bu bir varoluşsal kriz mi?
Spesifik olarak "yok" kelimesinin anlamını mı zorluyorsunuz?
Yoksa "hiç" bir şey demek istediniz?