… mına koyiim,Metalikanın NATİNG ELS METİRS
şarkısını yazsaydım,bi de Ebru Gündeş'in FIRTINALAR
şarkısını yazsaydım hiç çalışmazdım…şimdi vurur
kafayı uyurdum evde…Parasıyla da gül gibi geçinir
giderdim..Çok kolay gibi ikisini de yapmak halbuki…
Nasıl akıllarına gelmiş ibnelerin…
-Lan oğlum mal gibi bakma…Git anahtar takımını getir!..
- Hemen usta!..
…Otuziki yaşındayım ben…
Resimde iki kişi var. Biri, "Minik Metal Kaçın" adında küçük bir çocuk, diğeri ise "Usta" diye anılan ve tulum giymiş bir adam. Çocuk, "Nating Els Metris" adında bir makineyi yapmaya çalışıyor ama başaramıyor. Usta çocuğun "Bi de ebru gündeş'in fırtınalar şarkısını yazsaydım, hiç kafamız dim... şimdi vurur paraya, yürürüm evde..." dediğini görüyor ve çocuğun bu iş için çok küçük olduğunu düşünüyor. Bu da bize, "Küçük çocuk, büyük işler yapmaya kalkışma" mesajını veriyor. Şaka, çocuğun ebru gündeş'in fırtınalar şarkısını yazma hayalinin aşırı iddialı ve gerçekçi olmamasından kaynaklanıyor. Çocuğun naif ve basit düşünme biçimi, ustaların ise daha deneyimli ve gerçekçi olmalarının komik bir şekilde karşılaştırılmasını sağlıyor.
(Şaka burada, "none" yani "hiç" demek; bu, bazen "hiçbir şey"in de bir şey olduğunu düşündürterek gülümsetir.)
"None", her şeyin çözümü mü? Neden hala sunum yapmıyor?
Yani şimdi içi boş bir şeyin de var olduğu varsayılıyor mu?
Yoksa yeni bir yaşam felsefesi mi? Amanın, "Hiç" ile buluşacağım aklımın ucundan geçmezdi!