DONMUŞ KOT…
Beyaza bürünmüş bir şehir görme umuduyla perdeyi araladı..ama kar tutmamış,şehir olduğundan da çirkin olmuştu..Bu şehirden artık gitmek istiyordu.Çıplak ayakla gidip ipten kotunu aldı..Elinde kotla kanepede oturup biraz bekledi,sonra kardeşi geldi,haline güldü..Kotu kardeşine verip tekrar pencereden şehiri izledi..Hava güneşli ama soğuktu,gitmek istiyor ama gidemiyordu..
Resimde, soğuk havada üşümüş bir çocuğun hikayesini anlatıyor. Çocuk kotunu giyemeyeceği için üşümüş ve içeride kalmak zorunda kalmış. Çocuk soğuğa rağmen dışarı çıkmak istiyor ancak kotunu giyemediği için bunu yapamıyor. Çocuğun üşümüş ve kotunun donmuş olması espriyi oluşturuyor.
Kardeşi onun haline gülmüş, ama gerçek mesele şu ki; soğukta kot giymenin gerçek derdi, soğuk sırtımda değil, ruhumda!
Kotunu giymeden dışarı çıkmanın sokaktaki modaya ayak uydurmuş olmak olduğunu düşünüyor olmalı, güzelim!
İstanbul'da kar yağacağına imza atmak istesem, değil ısrarla kar beklemek, en azından iki ton tonla su dökme garantisi alırım!